Ik ben Maarten de Vos en woon in het mooie duindorp Schoorl met mijn vrouw en drie kinderen.
Mijn eerste opleiding aan het CIOS (Centraal Instituut Opleiding Sport) te Overveen ronde ik af in 2003. De vrijheid van buiten op avontuur zijn en uitdagingen aangaan gaven mij voldoening. Ik heb mij geschoold in het mountainbiken, klimmen, hiken, snowboarden, surfen, zeilen, langlaufen, schaatsen en minimalistisch kamperen in alle seizoenen en gebieden. Na een periode in het buitensportwerkveld actief te zijn besloot ik in 2004 om verder te studeren aan de ALO (Academie voor Lichamelijke Opvoeding) te Amsterdam.
Na deze opleiding ging ik, samen met mijn vrouw, twee jaar de wereld over. Toen ik terugkwam vestigde we ons in Alkmaar waar ik als L.O docent (gym leraar) bij de ARH (Adriaan Roland Holst vrije school) aan het werk ging. We kregen in deze periode onze drie kinderen en ik deed verdere ervaring op met het werken met groepen. Daar ontdekte ik als mentor en vertrouwenspersoon dat mijn interesse vooral bij het coachen van (jonge)mensen lag. Het voelde natuurlijke aan om met mensen coachend in contact te zijn. Ik ontdekte mijn talent.
Na 10 jaar werken als docent voelde ik dat ik het coachen meer wilde ontwikkelen. Ik ben in 2018 een geaccrediteerde coach opleiding gaan doen bij het “Gian Institute”. Hier leerde ik verdere technieken van het coachen, maar ook de lichamelijke en spirituele benadering via yoga en meditatie. Deze combinatie vond ik fijn, omdat ik de beweeg elementen erg belangrijk vind. Ik ben vanaf dat moment in mijn werk, maar ook daarbuiten gaan coachen. Ik voel dat het mijn missie is om mensen bij te staan in het proces naar bewustzijn en transformatie. Deze holistische benadering van coachen versnelt het proces om doelen te behalen. In mijn leven wil ik graag voor mijzelf en mijn omgeving dat proces dienen. Ik wens iedereen zijn eigen reis naar binnen met een resultaat waar je van droomt om in de buitenwereld je doelen te bereiken.
“Een weg die uitdagend en zo ontzettend bevrijdend is. Wat kan voelen als zo ver weg, maar toch echt het dichtstbij”.